Ίλιγγος και ζαλάδα
Τι είναι ο ίλιγγος
O ίλιγγος είναι η ψευδαίσθηση ότι κάποιος κινείται ή περιστρέφεται, ενώ στην πραγματικότητα είναι ακίνητος. άυτό προκαλεί τρομερή σύγχυση, διότι, ενώ ο ασθενής δεν κινείται, οι αισθήσεις του λένε…άλλα. Ως αποτέλεσμα, νομίζει ότι στριφογυρίζει το ταβάνι ή ο ίδιος, ότι πέφτει, παραπατά (σαν να πρόκειται για σεισμό) ή τρικλίζει ή ακόμη νιώθει σαν να περπατά «πάνω σε σύννεφο».
Παρόλο που ο ίλιγγος είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, όλοι σχεδόν τον μπερδεύουν με άλλα προβλήματα.
Ο περισσότερος κόσμος μπερδεύει τον ίλιγγο με την απλή ζάλη, την αστάθεια, τη «θολούρα», την τάση για λιποθυμία ή το «βάρος» στο κεφάλι (π.χ. αυτό που νιώθει κανείς μετά από κατανάλωση αλκοόλ). Aυτά δεν είναι ίλιγγος!
Όταν κάποιος έχει ίλιγγο, όλα γυρνάνε, δεν μπορεί να σταθεί όρθιος, έχει ναυτία, κάνει εμετό και νιώθει τρομαγμένος.
Ίλιγγος μπορεί να εμφανιστεί είτε από προβλήματα του λαβυρίνθου (το όργανο της ισορροπίας), κάτι που συμβαίνει στο 90% των περιπτώσεων είτε από νευρολογικά προβλήματα, που είναι πολύ πιο σπάνια (10%). Παρόλο που ο ίλιγγος έχει «εκρηκτικό» χαρακτήρα και συμπτώματα που τρομάζουν, σπάνια σχετίζεται με κάτι σοβαρό για την υγεία. Με άλλα λόγια, ένας ίλιγγος είναι πάντοτε επείγον ζήτημα, αλλά ευτυχώς σπάνια είναι σοβαρό ζήτημα!
Αν σας πιάσει ξαφνικός ίλιγγος με βίαιο αίσθημα περιστροφής, δεν είναι σχεδόν ποτέ κάτι σοβαρό, συχνότερα είναι μια ίωση που επηρεάζει το νεύρο της ισορροπίας (αιθουσαίο νεύρο). Γενικά, να θυμάστε πως όσο πιο απότομος και έντονος είναι ο ίλιγγος, τόσο πιο ήπιο είναι το πρόβλημα που τον προκάλεσε. Αντίθετα, το σταδιακό, ελαφρύ αίσθημα περιστροφής που διαρκεί ακόμα και εβδομάδες, αυτό μπορεί να οφείλεται σε διαταραχές της αιμάτωσης του εγκεφάλου ή σε συστεμικά νοσήματα και τελικά να είναι κάτι πιο σοβαρό.
Ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση για τον ίλιγγο
Μην πανικοβάλλεστε και μην πάρετε καθόλου φάρμακα, καθώς αυτά μπορεί να δυσκολέψουν τον Ωτορινολαρυγγολόγο να βγάλει σωστή διάγνωση. Σε καμία περίπτωση μην οδηγήσετε εσείς για να πάτε στον ιατρό. Αν έχετε συχνά ιλίγγους, αλλά δεν έχει βρεθεί η αιτία τους (συμβαίνει στο 60% των περιπτώσεων), τότε σταματήστε να καπνίζετε και να πίνετε αλκοόλ, ελαττώστε το στο φαγητό αλάτι, μην κουράζεστε υπερβολικά, μην κάνετε απότομες κινήσεις του κεφαλιού, μη σηκώνεστε απότομα από το κρεβάτι και να θυμάστε πως το υπερβολικό άγχος χειροτερεύει τον ίλιγγο.
Βρείτε μια θέση στην οποία είναι πιο ανεκτός ο ίλιγγος, σβήστε τα φώτα και τις πηγές θορύβου (τηλεόραση, μουσική). κατόπιν, ζητήστε βοήθεια προκειμένου να σας μεταφέρουν σε εφημερεύον νοσοκομείο ή σε έναν ειδικό Ωτορινολαρυγγολόγο. Μη φάτε και μην πιείτε τίποτα, διότι θα νιώσετε ακόμα χειρότερα και μπορεί να κάνετε εμετό.
Τα πιο συχνά συμπτώματα
- Έντονη ρινική καταρροή και συμφόρηση με αποτέλεσμα το βούλωμα της μύτης. Η κλειστή μύτη δεν αφήνει το παιδί να κοιμηθεί καλά, με αποτέλεσμα την επομένη να έχει αδυναμία συγκέντρωσης και ανορεξία. Επίσης, η κλειστή μύτη μπορεί να οδηγήσει και στην απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας (σωλήνας που ενώνει το αυτί με την μύτη) με αποτέλεσμα την πρόκληση μολύνσεων του αυτιού και πιθανόν προβλήματα ακοής. Επίσης, επειδή το παιδί υποχρεώνεται να αναπνέει από το στόμα μακροπρόθεσμα μπορεί να δημιουργηθούν ορθοδοντικές ανωμαλίες.
- Συχνά φταρνίσματα.
- Φαγούρα στον «ουρανίσκο» του στόματος.
- Πολύ συχνά το παιδί ακουμπά την παλάμη του χεριού του στην άκρη της μύτης και την πιέζει επειδή τον φαγουρίζει. Είναι ο λεγόμενος «αλλεργικός χαιρετισμός».
- Πολύ συχνά συνοδεύεται και με καταρροή από τα μάτια.
- Κεφαλόπονος.
Πώς γίνεται η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας
Δεν υπάρχει κάποια εξέταση που θα θέσει με σιγουριά την διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας. Ο γιατρός θα θέσει την διάγνωση από το ιστορικό και την εξέταση του παιδιού. Πιθανό να ζητήσει κάποιες εξετάσεις, όπως η μελέτη του εκκρίματος της μύτης. Σε περίπτωση αλλεργικής ρινίτιδας υπάρχουν στο έκριμμα αυτό πολλά ηωσινόφιλα, κύτταρα που βρίσκονται σε περίπτωση αλλεργίας. Όταν τεθεί η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει να γίνουν δερματικά τεστ για να ανακαλύψετε πιθανόν τα αλλεργιογόνα που ενοχλούν το παιδί σας.
Ποια η θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας;
Ο καλύτερος τρόπος θεραπείας είναι η αποφυγή του παράγοντα που προκαλεί την αλλεργία. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όμως, δεν ξέρουμε ποιος είναι ο παράγοντας αυτός ή είναι ανέφικτη η αποφυγή του. Άρα το παιδί χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή.
Τοπική αγωγή
Τοποθετείται στην μύτη του αρρώστου κάποιο φάρμακο. Υπάρχουν ουσιαστικά δυο κατηγορίες φαρμάκων για τοπική χρήση, τα αντιϊσταμινικά και τα κορτιζονούχα. Κυκλοφορούν στο εμπόριο πολλά τέτοια σκευάσματα και η επιλογή ανήκει στο γιατρό του παιδιού.
Από το στόμα
Από το στόμα δίνονται αντιϊσταμινικά. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες αντιϊσταμινικών και τα νεώτερα αντιισταμινικά προκαλούν λιγότερη υπνηλία σε σχέση με τα παλαιότερα. Συνήθως η υπνηλία υποχωρεί μετά από την 5-6η μέρα χορήγησης του φαρμάκου. Επίσης ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει αποσυμφορητικά της μύτης είτε από το στόμα είτε τοπικά.
Για την αντιμετώπιση της εποχιακής αλλεργικής ρινίτιδας (οφείλεται κυρίως σε γύρη και εμφανίζεται κυρίως κατά την περίοδο της ανθοφορίας) μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα φάρμακο που λέγεται χρωμογλυκονικό. Το φάρμακο τούτο χρησιμοποιείται τοπικά.
Απευαισθητοποίηση
Σε πολύ δύσκολα περιστατικά μπορεί ο γιατρός σας να σας εισηγηθεί αυτή τη θεραπεία. Στη θεραπεία αυτή, εισάγεται σταδιακά σε πολύ μικρές ποσότητες το αλλεργιογόνο, που ενοχοποιήθηκε για την πρόκληση της αρρώστιας στο παιδί σας, σε πολύ μικρές ποσότητες που σιγά-σιγά αυξάνονται μέχρι που ο οργανισμός του παιδιού να το συνηθίσει. Η μέθοδος αυτή μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές γι’ αυτό και δε συνιστάται σε μικρά παιδιά ή σε ήπιες μορφές αλλεργικής ρινίτιδας.
